تعريف و اهداف
اصطلاح بيهوشي (به انگليسي: Anesthesia) اولين بار در سال ۱۸۴۶ ميلادي توسط اليور وندل هلمز[يادداشت ۲] بر مبناي منشأ يوناني آن، يعني «بدون حس»، به ويليام مورتون[يادداشت ۳] پيشنهاد شد. البته، با توجه به اينكه برخي حواس اوليه حتي در بيهوشي عميق هم باقي مي‌مانند، مناسب تر است كه بيهوشي را يك وضعيت بي‌حركتي بدون درك فرض كنيم.[۱] به عبارت ساده‌تر بيهوشي از دست دادن حس درد يا آگاهي در يك عمل جراحي است. بيهوشي داراي اقسام موضعي، منطقه‌اي يا به طور عمومي است و بسته به نوع عمل و شرايط سلامت فرد ممكن است متفاوت داشته باشد.[۲]
مفاهيم بيهوشي و فراموشي، با مفهوم خودآگاهي گره خورده است. به همين صورت، فرد مي‌تواند در طول بيهوشي، رؤيا (حالتي از خودآگاهي ذهني) ببيند و بدون وجود هيچ نشانه‌اي، از فرايند بيهوشي و اتفاقات رخ داده هنگام عمل، آگاهي داشته باشد. برآورد شده است كه حدود ۲۲ درصد از افراد، طي بيهوشي عمومي، خواب مي‌بينند و ۱ يا ۲ نمونه از هزار نفر، دچار آگاهي از بيهوشي مي‌شوند.[۳]253
بيهوشي در اتاق عمل سه هدف عمده دارد كه شامل موارد ذيل است:[۳]
ناهشياري (از دست دادن هوشياري و حافظه به صورت موقت)
بي‌دردي (از دست دادن حس درد)
شلي عضلاني
برچسب: ،